ഓംശാന്തി. നോക്കൂ നമ്മള് നമ്മുടെ പിതാവിന്റെ തന്നെ മഹിമയാണ് ചെയ്യുന്നത്. ഞാന് ആത്മാവ് തീര്ച്ചയായും എന്റെ അച്ഛനെ പ്രത്യക്ഷമാക്കില്ലേ. മകന് അച്ഛനെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുത്തും. ഞാന് ആത്മാവാണ്, നിങ്ങളും പറയും നമ്മള് ആത്മാക്കളാണ്, നമ്മള് എല്ലാവരുടെയും പിതാവ് ഒരേഒരു പരമാത്മാവാണ്. ഇത് എവല്ലാവരും അംഗീകരിക്കും. നമ്മള് ആത്മാക്കളുടേ പിതാവ് വെവ്വേറെയാണെന്ന് ആരും തന്നെ പറയില്ല. എല്ലാവരുടെയും പിതാവ് ഒന്നാണ്. ഇപ്പോള് നമ്മള് ബാബയുടെ കുട്ടികളായതു കാരണം ബാബയുടെ കര്ത്തവ്യത്തെ അറിയുന്നു. പരമാത്മാവ് സര്വ്വവ്യാപിയാണെന്ന് നമുക്ക് പറയാന് സാധിക്കില്ല. എങ്കില് പിന്നീട് എല്ലാവരിലും പരമാത്മാവാകും. അച്ഛനെ ഓര്മ്മിച്ച് കുട്ടികള് സന്തോഷിക്കുന്നു കാരണം എന്താണോ അച്ഛന്റെ പക്കലുള്ളത് അത് സമ്പത്തായി കുട്ടികള്ക്ക് ലഭിക്കുന്നു. ഇപ്പോള് നമ്മളാണ് പരമാത്മാവിന്റെ അവകാശികള്, ബാബയുടെ അടുത്ത് എന്താണുള്ളത്? ബാബ ആന്ദത്തിന്റെ സാഗരമാണ്, ജ്ഞാനത്തിന്റെ സാഗരമാണ്, പ്രേമത്തിന്റെ സാഗരമാണ്. ഇത് നമുക്കറിയാം. അതുകൊണ്ടാണ് നമ്മള് ബാബയുടെ മഹിമ പാടുന്നത്. മറ്റാരും ഇങ്ങനെ പറയില്ല. ഇനി ആരെങ്കിലും പറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും അത് എങ്ങനെയാണെന്ന് അവര്ക്കറിയില്ല. ബാക്കി എല്ലാവരും പറയുന്നത് പരമാത്മാവ് സര്വ്വവ്യാപിയാണ് എന്നാണ്. എന്നാല് നമ്മള് ബാബയുടെ കുട്ടികളായതു കാരണം നമ്മുടെ നിരാകാരനും അവിനാശിയുമായ അച്ഛന്റെ മഹിമ പാടുന്നു, ബാബ ആനന്ദത്തിന്റെ സാഗരമാണ്, ജ്ഞാനത്തിന്റെ സാഗരമാണ്, പ്രേമത്തിന്റെ ഭണ്ഢാരമാണ്. എന്നാല് ചിലര് ചോദ്യം ഉന്നയിക്കും അതായത് നിങ്ങള് പറയുന്നത് അവിടെ നിരാകാരീ ലോകത്തില് സുഖ- ദുഃഖത്തില് നിന്ന് വേറിട്ട അവസ്ഥയാണ് എന്നാണ്. എങ്കില് അവിടെ സുഖം അഥവാ ആനന്ദം അഥവാ പ്രേമം എവിടെ നിന്ന് വന്നു? ഇതിപ്പോള് മനസ്സിലാക്കേണ്ട കാര്യങ്ങളാണ്. ഈ ആനന്ദം, സുഖം അഥവാ പ്രേമം എതെല്ലാമാണോ പറയുന്നത്, ഇതെല്ലാം സുഖത്തിന്റെ അവസ്ഥകളാണ് എന്നാല് അവിടെ ശാന്തിയുടെ ദേശത്തില് ആനന്ദം, പ്രേമം അഥവാ ജ്ഞാനം എവിടെ നിന്ന് വന്നു? ബാബ സുഖത്തിന്റെ സാഗരനാകുന്നത് അപ്പോഴാണ് എപ്പോഴാണോ ഈ സാകാര ലോകത്തില് വന്ന് സുഖം നല്കുന്നത്. അവിടെ സുഖ-ദുഃഖത്തില് നിന്ന് വേറിട്ട അവസ്ഥയിലാണ് എന്തുകൊണ്ടെന്നാല് ബാബ മനസ്സിലാക്കി തന്നിട്ടുണ്ട് മൂന്ന് ലോകങ്ങളാണുള്ളത് അതില് ഒന്നാണ് സുഖ-ദുഃഖത്തില് നിന്ന് വേറിട്ട ലോകം, അതിനെ നിരാകാരീ ലോകമെന്ന് പറയുന്നു. രണ്ടാമത്തതാണ് സുഖത്തിന്റെ ലോകം, അവിടെ സദാ സുഖവും, ആനന്ദവുമായിരിക്കും, അതിനെയാണ് സ്വര്ഗ്ഗമെനന്ന് പറയുന്നത്. പിന്നീടുള്ള ഇതാണ് ദുഃഖത്തിന്റെ ലോകം ഇതിനെ നരകം അഥവാ കലിയുഗീ ലോകമെന്ന് പറയുന്നു. ഇപ്പോള് ഈ കലിയുഗീ ലോകത്തെ പരംപിതാ പരമാത്മാവ് ആരാണോ സുഖത്തിന്റെ സാഗരനായിട്ടുള്ളത്, ആ ബാബ വന്ന് ഇതിനെ പരിവര്ത്തനപ്പെടുത്തി ആനന്ദം, സുഖം, പ്രേമത്തിന്റെ ഭണ്ഢാരമാക്കുന്നു. അവിടെ സുഖം തന്നെ സുഖമായിരിക്കും. പ്രേമം തന്നെ പ്രേമമായിക്കും. അവിടെ മൃഗങ്ങളില് പോലും വളരെ സ്നേഹമുണ്ടായിരിക്കും. സിംഹവും പശുവും ഒരുമിച്ച് ജലം കുടിക്കുന്നു, അത്രയും അവരില് പ്രേമമുണ്ടായിരിക്കും. പരമാത്മാവ് വന്ന് തന്റെ രാജധാനി സ്ഥാപിക്കുന്നു, അതില് സുഖവും ആന്ദവുമാണുള്ളത്. ബാക്കി നിരാകാരീ ലോകത്തില് സുഖത്തിന്റെയും ശാന്തിയുടെയും കാര്യം തന്നെയില്ല. അതാണ് നിരാകാരിയായ ആത്മാക്കളുടെ നിവാസസ്ഥാനം. അതാണ് എല്ലാവരുടെയും വിശ്രമജീവിതം അഥവാ നിര്വ്വാണ അവസ്ഥ. അവിടെ സുഖത്തിന്റെയോ ദുഃഖത്തിന്റെയോ യാതൊരു അനുഭവവും ഉണ്ടായിരിക്കില്ല. സുഖ-ദുഃഖത്തിന്റെ പാര്ട്ട് അത് ഈ സാകാരീ ലോകത്തിലാണ് നടക്കുന്നത്. ഇതേ സൃഷ്ടിയില് എപ്പോഴാണോ സ്വര്ഗ്ഗമുള്ളത് അപ്പോള് അവിനാശിയായ ആത്മീയ സ്നേഹമുണ്ടായിരിക്കും എന്തുകൊണ്ടെന്നാല് ദുഃഖമുള്ളത് രക്തബന്ധത്തിലാണ്. സന്യാസികളിലും രക്ത ബന്ധം ഉണ്ടായിരിക്കില്ല അതുകൊണ്ട് അവരിലും ദുഃഖത്തിന്റെ യാതൊരു കാര്യവും ഉണ്ടായിരിക്കില്ല. അവര് പറയുന്നു ഞാന് സത്-ചിത്-ആനന്ദ സ്വരൂപമാണ് എന്തുകൊണ്ടെന്നാല് രക്തബന്ധത്തെ ത്യജിക്കുന്നു. അതുപോലെ തന്നെ ഇവിടെയും നിങ്ങളുടേത് രക്തബന്ധമല്ല. ഇവിടെ നമ്മള് എല്ലാവരുടേതും ആത്മീയ സ്നേഹമാണ്, അത് പരമാത്മാവ് പഠിപ്പിക്കുന്നു.

ബാബ പറയുന്നു നിങ്ങളെന്റെ അതി പ്രിയ മക്കളാണ്. എന്റെ ആന്ദവും, പ്രേമവും, സുഖവും നിങ്ങള്ക്കുള്ളതാണ് എന്തുകൊണ്ടെന്നാല് നിങ്ങള് ആ ലോകം ഉപേക്ഷിച്ച് വന്ന് എന്നെ അഭയം പ്രാപിച്ചിരിക്കുന്നു. അതും നിങ്ങള് പ്രത്യക്ഷ ജീവിതത്തില് വന്ന് മടിത്തട്ടിലിരിക്കുന്നു. ലോകത്തിലേതുപോലെ ഗുരുവിന്റെ ആശ്രയത്തില് വന്ന് തിരിച്ച് വീട്ടിലേക്ക് പോകുകയല്ല. അവരെ അതി പ്രിയ മക്കളെന്ന് പറയില്ല. ആ ഗുരുവിന് അവര് പ്രജകളെ പോലെയാണ്. ബാക്കി ആരാണോ സന്യാസം ചെയ്ത് ഗുരുവിന്റെ മടിത്തട്ട് സ്വീകരിക്കുന്നത് അവരാണ് അതി പ്രിയ സന്താനങ്ങളാകുന്നത് എന്തുകൊണ്ടെന്നാല് അവരാണ് ഗുരുവിന് ശേഷം സിംഹാസനത്തില് ഇരിക്കുന്നത്. സന്താനങ്ങളും പ്രജകളും തമ്മില് രാത്രിയുടെയും പകലിന്റെയും വ്യത്യാസമുണ്ട്. മക്കള് അവകാശിയായി സമ്പത്തെടുക്കുന്നു. ഏതുപോലെയാണോ നിങ്ങള് അവരില് നിന്ന് രക്ത ബന്ധം വേര്പെടുത്തി ഈ നിരാകാരന്റെ അല്ലെങ്കില് സാകാരന്റെ മടിത്തട്ട് സ്വീകരിച്ചത്, അങ്ങനെ അവകാശിയായിരിക്കുന്നു. ഇതിലും പിന്നീട് ആര് എത്രത്തോളം ജ്ഞാനം എടുക്കുന്നോ അവരാണ് സന്തുഷ്ടര്. വിദ്യാഭ്യാസത്തെ ആനന്ദമെന്ന് പറയാറുണ്ട്. അതെത്രത്തോളമെടുക്കുന്നോ അത്രയും രാജ്യത്ത് പ്രജകളില് സുഖിയാകും. ഈ ഈശ്വരീയ വിദ്യഭ്യാസം ആനന്ദമല്ലേ, ഇതിലൂടെ പരമമായ ശാന്തിയും സന്തോഷവും ലഭിക്കുന്നു. ഇത് അഖണ്ഢവും ഉറച്ചതുമായ ഈശ്വരന്റെ സമ്പത്താണ്, അതാണ് കുട്ടികള്ക്ക് ലഭിക്കുന്നത്. പിന്നീട് ആര് എത്രത്തോളം ജ്ഞാനം എടുക്കുന്നോ അത്രത്തോളം ബാബയുടെ സമ്പത്ത് ലഭിക്കും. ഏതുപോലെയാണോ നിങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് ഇത്രയും ജിജ്ഞാസുക്കള് വരുന്നത്, അവര് നിങ്ങളുടെ അതി പ്രിയ പ്രജകളാണ്. കുട്ടികളല്ല എന്തുകൊണ്ടെന്നാല് വന്ന് പൊയ്ക്കാണ്ടിരിക്കുന്നു, കുട്ടികളാകുകയും ചെയ്യാം എന്തുകൊണ്ടെന്നാല് പ്രജയില് നിന്നും ചിലര് അവകാശികളാകുന്നു. എപ്പോള് ജ്ഞാനം നേടി-നേടി ഇവിടെ അളവറ്റ സുഖം കാണുകയും, ആ ലോകത്തില് ദുഃഖമാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്യുന്നത് അപ്പോള് വന്ന് മടിത്തട്ടെടുക്കുന്നു. പെട്ടെന്ന് തന്നെ ആരും കുട്ടിയാകുന്നില്ല. നിങ്ങളും ആദ്യം വന്നു പോകുകയായിരുന്നു പിന്നീട് കേട്ട്-കേട്ട് ഇരുന്നു, അപ്പോള് അവകാശിയായി. സന്യാസികളുടെ അടുത്തും ഇങ്ങനെ സംഭവിക്കാറുണ്ട്. കേട്ട് – കേട്ട് എപ്പോള് സന്യാസത്തില് സുഖവും ശാന്തിയുമുണ്ടെന്ന് മനസ്സിലാക്കുന്നോ അപ്പോള് സന്യാസം സ്വീകരിക്കുന്നു. ഇവിടെയും എപ്പോള് വിശ്വാസം വരുന്നോ അപ്പോള് അതിപ്രിയ പുത്രനാകുന്നു അപ്പോള് ജന്മ-ജന്മാന്തരത്തേക്കുള്ള സമ്പത്ത് ലഭിക്കുന്നു. അവര് പിന്നീട് ദൈവീക കുലത്തില് വന്നുകൊണ്ടിരിക്കും. പ്രജ കൂടെയിരിക്കില്ല അവര് പല കര്മ്മബന്ധനങ്ങളിലേക്കും പോകുന്നു.

ശലഭങ്ങള്ക്കായി സഭയില് ജ്വലിച്ചുയര്ന്ന ദീപം എന്ന് ഗീതത്തിലുണ്ട്. ശലഭങ്ങള് ദീപത്തില് നൃത്തം ചെയ്ത് ചെയ്ത് മരിക്കുന്നു. ചിലത് ചുറ്റികറങ്ങി പോകുന്നു. ഈ ശരീരവും ഒരു ദീപമാണ് അതില് സര്വ്വ ശക്തനായ ബാബ പ്രവേശിച്ചിരിക്കുന്നു. നിങ്ങള് ശലഭങ്ങളായി വന്നിരിക്കുന്നു, വന്ന് പോയി ഒടുവില് എപ്പോള് രഹസ്യം മനസ്സിലായോ അപ്പോള് ഇവിടെ തന്നെ ഇരുന്നു. വരുന്നത് ആയിരങ്ങളും ലക്ഷങ്ങളുമുണ്ട്. നിങ്ങളിലൂടെയും കേട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അവര് എത്രത്തോളം കേള്ക്കുന്നോ അത്രയും ശാന്തിയുടെയും ആനന്ദത്തിന്റെയും വരദാനം നേടിക്കൊണ്ടിരിക്കും എന്തുകൊണ്ടെന്നാല് ഇത് അവിനാശീ പിതാവിന്റെ ജ്ഞാനമാണ് അതൊരിക്കലും നശിക്കുകയില്ല. ഇതിനെ അവിനാശീ ജ്ഞാന ധനമെന്ന് പറയുന്നു. ഇതിന് നാശം സംഭവിക്കുകയില്ല. അതുകൊണ്ട് അല്പമെങ്കിലും ആര് കേള്ക്കുന്നോ അവര് തീര്ച്ചയായും പ്രജയിലേക്ക് വരും. അവിടെയാണെങ്കില് പ്രജകള് പോലും വളരെ-വളരെ സുഖികളാണ്. അവിനാശീ ആനന്ദമാണ് എന്തുകൊണ്ടെന്നാല് അവിടെ എല്ലാവരും ആത്മാഭിമാനികളായാണ് ജീവിക്കുന്നത്. ഇവിടെ ദേഹാഭിമാനികളായി അതുകൊണ്ട് ദുഃഖികളാണ്. അത് സ്വര്ഗ്ഗം തന്നെയാണ് അതുകൊണ്ട് അവിടെ ദുഃഖത്തിന്റെ പേരോ അടയാളമോ ഇല്ല. മൃഗങ്ങള് പോലും ഇത്രയും സുഖശാന്തിയിലാണ് കഴിയുന്നതെങ്കില് പ്രജകളില് എത്ര പ്രേമവും സുഖവും ഉണ്ടായിരിക്കും. എന്നാല് ഇതിന് എല്ലാവരും അവകാശികളാകില്ല ഈകാര്യം തീര്ച്ചയാണ്. ഇവിടെ 108 പേരാണ് പക്കാ സന്യാസിയായി വിജയമാലയിലെ മുത്താകുന്നവര്. അവരും ഇപ്പോള് ആയിട്ടില്ല, ആയിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. അവരോടൊപ്പം പ്രജകളും ഉണ്ടായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അവരും പുറമെ ജീവിച്ച് കേട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. വീട്ടിലിരുന്ന് യോഗം ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. യോഗം ചെയ്ത് ചെയ്ത് ചിലര് പിന്നീട് ഉള്ളിലെത്തുന്നു അപ്പോള് പ്രജയില് നിന്ന് അവകാശിയാകുന്നു. ഏതുവരെ കര്മ്മബന്ധനത്തിന്റെ കണക്ക് അല്പമെങ്കിലും അവശേഷിക്കുന്നുണ്ടോ അതുവരെ പുറമെ ജീവിച്ച് യോഗം ചെയ്യുന്നു, നിര്വ്വികാരിയായി കഴിയുന്നു. വീട്ടിലിരുന്ന് ആരെങ്കിലും നിര്വ്വികാരിയാകുന്നുവെങ്കില് വീട്ടില് തീര്ച്ചയായും പ്രശ്നമുണ്ടാകും എന്തുകൊണ്ടെന്നാല് കാമേഷു ക്രോധേഷു….. കാമമാകുന്ന മഹാശത്രുവിന് മേല് വിജയം നേടുന്നു, വിഷം നല്കുന്നത് അവസാനിപ്പിക്കുന്നു അപ്പോള് പ്രശ്നമുണ്ടാകുന്നു.

പരമാത്മാവ് പറയുന്നു കുട്ടികളെ മരണം മുന്നില് നില്ക്കുകയാണ്. മുഴുവന് ലോകവും വിനാശമാകണം. ഏതുപോലെയാണോ വൃദ്ധരോട് പറയുന്നത് മരണം മുന്നിലുണ്ട് പരമാത്മാവിനെ ഓര്മ്മിക്കൂ. ബാബയും പറയുന്നു കുട്ടികളേ നിര്വ്വികാരിയാകൂ. പരമാത്മാവിനെ ഓര്മ്മിക്കൂ. ഏതുപോലെയാണോ തീര്ത്ഥാടനത്തിന് പോകുകയാണെങ്കില് കാമവും ക്രോധവുമെല്ലാം ഉപേക്ഷിക്കുന്നത്. വഴിയില് കാമചേഷ്ഠകളൊന്നും തന്നെ ചെയ്യില്ല. അവര് മുഴുവന് യാത്രയിലും അമരനാഥന്റെ ജയ-ജയാരവം മുഴക്കുന്നു എന്നാല് തിരിച്ച് വന്നാല് വീണ്ടും അതേ വികാരങ്ങളില് മുങ്ങിക്കുളിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു, നിങ്ങള് മടങ്ങി വരില്ല. കാമ-ക്രോധം വരരുത്. വികാരങ്ങളിലേക്ക് പോയാല് പദവി ഭ്രഷ്ടമാകും. പവിത്രരായി മാറില്ല. ആരാണോ പവിത്രരാകുന്നത് അവര് വിജയ മാലയില് വരും. ആര് പരാജയപ്പെടുന്നോ അവര് ചന്ദ്രവംശീ കുലത്തിലേക്ക് പോകും.

നിങ്ങളെല്ലാവരെയും പരംപിതാ പരമാത്മാവിരുന്ന് പഠിപ്പിക്കുന്നു. പരമാത്മാവ് തന്നെയല്ലേ ജ്ഞാനത്തിന്റെ സാഗരന്. അവിടെ നിരാകാരീ ലോകത്തിലിരുന്ന് ആത്മാക്കളെ ജ്ഞാനം കേള്പ്പിക്കില്ല. ഇവിടെ വന്ന് നിങ്ങളെ ജ്ഞാനം കേള്പ്പിക്കുന്നു. പറയുകയാണ് നിങ്ങള് എന്റെ കുട്ടികളാണ്. ഏതുപോലെയാണോ ഞാന് പവിത്രമായിരിക്കുന്നത് അതുപോലെ നിങ്ങളും പവിത്രമാകൂ. എങ്കില് നിങ്ങള് സത്യയുഗത്തില് സുഖമയ, പ്രേമമയ രാജ്യം ഭരിക്കും, അതിനെയാണ് വൈകുണ്ഠമെന്ന് പറയുന്നത്. ഇപ്പോള് ഈ ലോകം മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് എന്തുകൊണ്ടെന്നാല് കലിയുഗത്തില് നിന്ന് സ്വര്ണ്ണിമയുഗ മായിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. പിന്നീട് സ്വര്ണ്ണിമയുഗത്തില് നിന്ന് ത്രേതായുഗത്തിലേക്ക് മാറും. ത്രേതായുഗത്തില് നിന്ന് ദ്വാപര യുഗം, പിന്നീട് ദ്വാപര യുഗത്തില് നിന്ന് കലിയുഗത്തിലേക്കും മാറും. ഇങ്ങനെ ലോകം പരിണമിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ട് ഇപ്പോള് ഈ ലോകം മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ആരാണ് മാറ്റിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്? സ്വയം ഭഗവാന്, ആ ഭഗവാന്റെ അതിപ്രിയ മക്കളായി നിങ്ങള് മാറിയിരിക്കുന്നു. പ്രജകളും ഉണ്ടായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു എന്നാല് മക്കള്, മക്കളാണ്, പ്രജ പ്രജയാണ്. ആരാണോ സന്യാസം ചെയ്യുന്നത് അവര് അവകാശികളാകുന്നു. അവരെ തീര്ച്ചയായും രാജകീയ കുലത്തിലേക്ക് കൊണ്ട് പോകണം. എന്നാല് അത്രത്തോളം ജ്ഞാനം എടുത്തിട്ടില്ലെങ്കില് പദവി നേടില്ല. ആര് പഠിക്കുന്നോ അവര് നവാബാകും. ആര് വന്ന് പോകുന്നോ അവര് പിന്നീട് പ്രജയിലേക്ക് വരും. പിന്നീട് എത്രത്തോളം പവിത്രമാകുന്നോ അത്രയും സുഖം ലഭിക്കും. സ്നേഹികളായി അവരും മാറുന്നുണ്ട് എന്നാല് പൂര്ണ്ണമായും സ്നേഹിയാകുന്നത് അപ്പോഴാണ് എപ്പോഴാണോ കുട്ടിയാകുന്നത്. മനസ്സിലായോ.

സന്യാസികളും അനേക പ്രകാരത്തിലുണ്ട്. ഒന്ന് വീടും കുടുംബവും ഉപേക്ഷിക്കുന്നു, അടുത്തത് പിന്നീട് ഇങ്ങനെയുമുണ്ട് ഗൃഹസ്ഥത്തിലിരുന്നകൊണ്ടും വികാരത്തിലേക്ക് പോകുന്നില്ല. അവര് അനുയായികള്ക്ക് ശാസ്ത്രം മുതലായവ കേള്പ്പിക്കുന്നു. ആത്മാവിന്റെ ജ്ഞാനം നല്കുന്നു, അവര്ക്കും ശിഷ്യരുണ്ട്. എന്നാല് അവരുടെ ശിഷ്യര്ക്ക് ഗുരുവിന്റെ പ്രിയ പുത്രനായി മാറാന് സാധിക്കില്ല എന്തുകൊണ്ടെന്നാല് ആ ഗുരുവിന് വീടും കുടുംബവും മക്കളുമെല്ലാം ഉണ്ടായിരിക്കും. അതുകൊണ്ട് അദ്ദേഹത്തിന് തന്റെ അടുത്തിരുത്താന് സാധിക്കില്ല. സ്വയവും സന്യാസം ചെയ്തിട്ടില്ല, മറ്റുള്ളവരെ സന്യാസം ചെയ്യിക്കാനും സാധിക്കില്ല. അവരുടെ ശിഷ്യരും ഗൃഹസ്ഥത്തില് കഴിയുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ അടുത്ത് വന്നു-പൊയ്ക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അദ്ദേഹം അവര്ക്ക് കേവലം ജ്ഞാനം നല്കിക്കൊണ്ടിരിക്കും അല്ലെങ്കില് മന്ത്രം നല്കുന്നു. അത്രമാത്രം. അദ്ദേഹത്തിന്റെ അവകാശിയാകുന്നില്ലെങ്കില് എങ്ങനെ അവരുടെ വൃദ്ധിയുണ്ടാകും. ജ്ഞാനം നല്കി നല്കി ശരീരം ഉപേക്ഷിച്ച് പോകുന്നു. അത്രമാത്രം.

നോക്കൂ, ഒരു മാല 108-ന്റേതാണ്, അടുത്തത് അതിലും വലുത് 16108-ന്റെ മാലയാണുള്ളത്. അതാണ് ചന്ദ്രവംശീ കുലത്തിലെ രാജകുമാരീ കുമാരന്മാരുടെ മാല. അതുകൊണ്ട് ഇവിടെ ആര്ക്ക് ഇത്രയും ജ്ഞാനം എടുക്കാന് സാധിക്കുന്നില്ല, പവിത്രമായിമായി മാറുന്നില്ല എങ്കില് ശിക്ഷകളനുഭവിച്ച് ചന്ദ്രവംശീ കുലത്തിലെ മാലയിലേക്ക് പോകും. രാജകുമാരന്മാരും രാജകുമാരികളും ധാരാളമുണ്ടായിരിക്കും.

ഈ രഹസ്യവും നിങ്ങളിപ്പോള് കേള്ക്കുന്നു, അറിയുന്നു. അവിടെ ജ്ഞാനത്തിന്റെ കാര്യങ്ങള് ഉണ്ടായിരിക്കില്ല. ഈ ജ്ഞാനം കേവലം ഇപ്പോള് സംഗമത്തിലാണ് ലഭിക്കുന്നത് എപ്പോഴാണോ ദൈവീക ധര്മ്മത്തിന്റെ സ്ഥാപന നടക്കുന്നത്. അപ്പോള് കേള്പ്പിച്ചു ആര് കര്മ്മേന്ദ്രിയങ്ങളെ പൂര്ണ്ണമായും ജയിക്കുന്നില്ലയോ അവര് ചന്ദ്രവംശീ കുലത്തിലെ മാലയിലേക്ക് പോകും. ആര് ജയിക്കുന്നോ അവര് സൂര്യവംശീ കുലത്തിലേക്ക് വരും. അവരിലും ആയിതീരുന്നത് തീര്ച്ചയായും സംഖ്യാക്രമത്തിലാണ്. ശരീരവും അവസ്ഥയനുസരിച്ചാണ് ലഭിക്കുന്നത്. നോക്കൂ, മമ്മ എല്ലാവരെക്കാളും തീവ്രമായി അതുകൊണ്ട് മമ്മയ്ക്ക് സ്കോളര്ഷിപ്പ് ലഭിച്ചു. മോണിറ്ററായി. മമ്മയ്ക്ക് ജ്ഞാനത്തിന്റെ മുഴുവന് കലശവും നല്കി, മമ്മയെ ഞാനും(സാകാര ബാബ) അമ്മയെന്നാണ് വിളിക്കുന്നത് എന്തുകൊണ്ടെന്നാല് ഞാന് മുഴുവന് ശരീരവും-മനസ്സും-ധനവും അവരുടെ ചരണങ്ങളില് സ്വാഹ ചെയ്തു, ലൗകിക മക്കള്ക്കല്ല നല്കിയത് എന്തുകൊണ്ടെന്നാല് അത് രക്ത ബന്ധമായി. ഇതാണെങ്കില് അവിനാശീ മക്കളാകുന്നു, എല്ലാം ത്യജിച്ച് വരുന്നു അതുകൊണ്ട് അവരിലേക്ക് കൂടുതല് സ്നേഹം പോകുന്നു. അവിനാശീ സ്നേഹം എല്ലാത്തിലും തീവ്രമാണ്. സന്യാസിയാണെങ്കില് വീടും കുടുംബവുമെല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ച് തനിച്ചാണ് പോകുന്നത്. ഇവിടെയാണെങ്കില് എല്ലാം കൊണ്ട്വന്ന് സ്വാഹ ചെയ്തു. പരമാത്മാവ് സ്വയം പ്രത്യക്ഷത്തില് അഭിനയിച്ച് കാണിക്കുന്നു.

നിങ്ങള്ക്ക് ഏതുചോദ്യത്തിനും ഉത്തരം ഇവിടെ നിന്ന് ലഭിക്കും. ആ പരമാത്മാവ് സ്വയം വന്ന് പറഞ്ഞ് തരും. ബാബ മാന്ത്രികനാണ്, ബാബയുടെ ഈ ഇന്ദ്രജാലത്തിന്റെ പാര്ട്ട് ഇപ്പോള് നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. നിങ്ങള് വളരെ പ്രിയപ്പെട്ട കുട്ടികളാണ്, നിങ്ങളോട് ബാബ ഒരിക്കലും ദേഷ്യപ്പെടുകയില്ല. ദേഷ്യപ്പെടുകയാണെങ്കില് കുട്ടികളും കണ്ട് ദേഷ്യപ്പെടാന് പഠിക്കും. ഇവിടെ എല്ലാവര്ക്കും ആന്തരിക സ്നേഹമാണുള്ളത്. സ്വര്ഗ്ഗത്തിലും എത്ര സ്നേഹമാണുള്ളത്. അവിടെ സതോപ്രധാനമായിരിക്കും. ഇവിടെ ഏതെല്ലാം സന്ദര്ശകരാണോ എത്തുന്നത് അവരുടെയും വളരെയധികം സേവനമുണ്ടാകുന്നു എന്തുകൊണ്ടെന്നാല് അവരിലും ശാന്തിയുടെയും സന്തോഷത്തിന്റെയും സമ്പത്തുണ്ടാകുന്നു. അവര് പ്രിയപ്പെട്ട പ്രജകളാകുന്നവരാണ്. മമ്മയും ബാബയും കുട്ടികളും എല്ലാവരും അവരുടെ സേവനത്തില് മുഴുകുന്നു. ദേവീ-ദേവതകളായിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് എന്നാല് ഇവിടെ ആ പദവിയുടെ അഹങ്കാരമില്ല. എല്ലാവരും ആജ്ഞാകാരികളായ സേവകരായി സേവനത്തില് ഹാജരാകുന്നു. ഈശ്വരന് പോലും വിശ്വസ്ഥനായ സേവകനായി തന്റെ അതിപ്രിയ മക്കളുടെയും പ്രജകളുടെയും സേവനം ചെയ്യുന്നു. ആ ബാബയുടെ മക്കളില് തന്നെയാണ് ആനന്ദമുണ്ടായിരിക്കുന്നത്. ശരി.

മധുര-മധുരമായ കളഞ്ഞുപോയി തിരികെ കിട്ടിയ കണ്ണിലെ രത്നങ്ങള്ക്ക്, കല്പ-കല്പം ബാബയില് നിന്ന് വേര്പെട്ട് വീണ്ടും വന്നുചേര്ന്ന, ഇങ്ങനെയുള്ള കുട്ടികള്ക്ക് മാതാവും പിതാവുമായ ബാപ്ദാദയുടെ ഹൃദയം അഥവാ പ്രാണനില് നിന്ന്, പ്രേമത്തോടുകൂടിയ സ്നേഹസ്മരണകളും സുപ്രഭാതവും. ആത്മീയ കുട്ടികള്ക്ക് ആത്മീയ അച്ഛന്റെ നമസ്ക്കാരം.